W tym artykule przyjrzymy się bliżej zaimkom wskazującym w języku angielskim. Omówimy ich definicję, funkcje oraz rodzaje, takie jak this, that, these i those. Następnie przeanalizujemy zastosowanie tych zaimków w różnych kontekstach, takich jak czas, miejsce, mowa zależna i niezależna oraz w pytaniach i odpowiedziach. Na koniec przedstawimy złożone formy zaimków wskazujących, takie jak such, so, same i other.
Spis treści
Definicja i funkcje zaimków wskazujących w języku angielskim
Zaimki wskazujące (ang. demonstrative pronouns) to słowa, które w języku angielskim służą do wskazywania na osoby, przedmioty, miejsca czy też pomysły. Ich głównym zadaniem jest zastępowanie rzeczowników, aby uniknąć powtarzania tych samych słów w zdaniu. Zaimki wskazujące odgrywają kluczową rolę w komunikacji, ponieważ pozwalają na precyzyjne określenie, o czym mówimy lub piszemy.
W języku angielskim istnieją cztery podstawowe zaimki wskazujące: this, that, these oraz those. Każdy z nich ma swoje konkretne zastosowanie, które zależy od liczby (pojedynczej lub mnogiej) oraz odległości (bliskiej lub dalszej) wskazywanego obiektu. Zaimki te mogą pełnić różne funkcje w zdaniu, takie jak podmiot, dopełnienie czy określenie rzeczownika.
Rodzaje zaimków wskazujących w języku angielskim: this, that, these, those
Zaimki wskazujące dzielą się na dwie kategorie ze względu na liczbę:
- this i these odnoszą się do rzeczowników w liczbie pojedynczej,
- that i those odnoszą się do rzeczowników w liczbie mnogiej.
Ze względu na odległość wskazywanego obiektu, zaimki te można podzielić na:
- this i these – używane, gdy mówimy o rzeczach znajdujących się blisko nas,
- that i those – używane, gdy mówimy o rzeczach znajdujących się dalej od nas.
Przykłady użycia zaimków wskazujących:
- This book is interesting. (Ta książka jest interesująca.)
- That car is fast. (Tamto auto jest szybkie.)
- These apples are delicious. (Te jabłka są pyszne.)
- Those houses are old. (Tamte domy są stare.)
| Zaimek wskazujący | Liczba | Odległość | Przykład |
|---|---|---|---|
| this | pojedyncza | bliska | This cat is cute. (Ten kot jest uroczy.) |
| that | pojedyncza | dalsza | That dog is big. (Tamten pies jest duży.) |
| these | mnoga | bliska | These flowers are beautiful. (Te kwiaty są piękne.) |
| those | mnoga | dalsza | Those birds are noisy. (Tamte ptaki są głośne.) |
Zastosowanie zaimków wskazujących w kontekście czasu i miejsca
Zaimki wskazujące pełnią ważną rolę w języku angielskim, gdyż pozwalają na wskazanie konkretnej osoby, rzeczy lub miejsca. W zależności od kontekstu czasowego i przestrzennego, używamy różnych zaimków wskazujących. Warto zwrócić uwagę na to, że zaimki te mają różne formy w liczbie pojedynczej i mnogiej, co wpływa na ich zastosowanie.
W kontekście czasu, zaimki wskazujące mogą odnosić się do sytuacji, które mają miejsce teraz, miały miejsce wcześniej lub będą miały miejsce w przyszłości. Przykładowo:
- This morning I went for a run. (Teraz rano poszedłem pobiegać.)
- That day was unforgettable. (Tamten dzień był niezapomniany.)
- These days I am very busy. (W tych dniach jestem bardzo zajęty.)
- Those times were the best. (Tamte czasy były najlepsze.)
W kontekście miejsca, zaimki wskazujące służą do określenia położenia przedmiotów lub osób w przestrzeni. Przykładowo:
- This is my house. (To jest mój dom.)
- That building over there is very old. (Tamten budynek jest bardzo stary.)
- These are my friends. (To są moi przyjaciele.)
- Those people in the distance are my neighbors. (Tamci ludzie w oddali to są moi sąsiedzi.)
Zaimki wskazujące w mowie zależnej i niezależnej
Zaimki wskazujące odgrywają również istotną rolę w mowie zależnej i niezależnej. W mowie zależnej, zaimki wskazujące często ulegają zmianie, aby dostosować się do nowego kontekstu. W mowie niezależnej, zaimki wskazujące pozostają niezmienione. Przykłady:
Mowa zależna:
- She said, „This is my book.” -> She said that that was her book.
- He mentioned, „These are my favorite movies.” -> He mentioned that those were his favorite movies.
Mowa niezależna:
- She said, „This is my book.”
- He mentioned, „These are my favorite movies.”
Warto zwrócić uwagę na to, że w mowie zależnej zaimki wskazujące this i these zmieniają się na that i those, aby lepiej oddać odległość czasową lub przestrzenną między mówiącym a odbiorcą.
| Zaimki wskazujące | Mowa niezależna | Mowa zależna |
|---|---|---|
| This | This is my book. | She said that that was her book. |
| That | That is her car. | He said that that was her car. |
| These | These are my friends. | She said that those were her friends. |
| Those | Those are her shoes. | He said that those were her shoes. |
Zaimki wskazujące w pytaniach i odpowiedziach
W języku angielskim zaimki wskazujące są często używane w pytaniach i odpowiedziach, aby określić odległość lub bliskość przedmiotu lub osoby. Przykładowe pytania, w których używamy zaimków wskazujących to: „Which one do you prefer?”, „Who is that?”, „What are these?” itp. Odpowiedzi na te pytania również często zawierają zaimki wskazujące, np. „I prefer this one”, „That is my friend”, „These are my books”.
W pytaniach, zaimki wskazujące pomagają nam zidentyfikować konkretny przedmiot lub osobę, o którą pytamy. Na przykład, pytając „Which one do you prefer?”, używamy zaimka „which” do wskazania, że chcemy poznać preferencję dotyczącą konkretnego przedmiotu spośród kilku dostępnych. W odpowiedzi, używamy zaimka wskazującego, aby wskazać konkretny przedmiot, np. „this one”.
W odpowiedziach, zaimki wskazujące są używane do wskazania konkretnego przedmiotu lub osoby, o której mówimy. Na przykład, odpowiadając na pytanie „Who is that?”, możemy użyć zaimka „that” do wskazania konkretnej osoby, np. „That is my friend”. Podobnie, w odpowiedzi na pytanie „What are these?”, używamy zaimka „these” do wskazania konkretnych przedmiotów, np. „These are my books”.
Złożone formy zaimków wskazujących: such, so, same, other
W języku angielskim istnieją również złożone formy zaimków wskazujących, które mają bardziej specyficzne znaczenie i funkcje. Przykładowe złożone formy to: „such”, „so”, „same” i „other”.
Zaimki „such” i „so” są używane, aby wskazać stopień lub ilość czegoś. Na przykład, możemy powiedzieć „I have never seen such a beautiful sunset” (Nigdy nie widziałem tak pięknego zachodu słońca), aby wyrazić, że zachód słońca jest niezwykle piękny. Podobnie, możemy powiedzieć „I am so tired” (Jestem tak zmęczony), aby wyrazić, że jesteśmy bardzo zmęczeni.
Zaimki „same” i „other” są używane, aby porównać lub odróżnić jedną rzecz od innej. Na przykład, możemy powiedzieć „I have the same car as my brother” (Mam ten sam samochód co mój brat), aby wyrazić, że mamy identyczne samochody. Z kolei, możemy powiedzieć „I want the other one” (Chcę ten drugi), aby wskazać, że chcemy inny przedmiot spośród dostępnych opcji.