W tym artykule omówimy zaimki względne w języku angielskim, które odgrywają kluczową rolę w tworzeniu zdań złożonych. Zapoznamy się z definicją i funkcją tych zaimków, rodzajami zaimków względnych oraz zasadami ich używania. Porównamy także użycie zaimków względnych w języku angielskim i polskim.
Spis treści
Definicja i funkcja zaimków względnych w języku angielskim
Zaimki względne to słowa, które wprowadzają zdania podrzędne określające, czyli takie, które opisują rzeczowniki i pozwalają na dokładniejsze ich zrozumienie. W języku angielskim zaimki względne pełnią bardzo ważną rolę, gdyż pozwalają na łączenie zdań w sposób bardziej złożony i precyzyjny. Dzięki nim, można uniknąć powtarzania tych samych słów i wyrażeń, co sprawia, że wypowiedź staje się bardziej płynna i elegancka.
Warto zaznaczyć, że zaimki względne odnoszą się do wcześniej wspomnianego rzeczownika, który nazywamy antecedentem. Zaimki te zastępują antecedent w zdaniu podrzędnym, jednocześnie pełniąc w nim funkcję podmiotu, dopełnienia, określenia itp. W języku angielskim występuje kilka zaimków względnych, które różnią się od siebie zastosowaniem i funkcją. Najważniejsze z nich to: who, whom, whose, which oraz that.
Rodzaje zaimków względnych w angielskim i ich zastosowanie
Zaimki względne w języku angielskim można podzielić na dwie główne grupy: odnoszące się do osób oraz odnoszące się do rzeczy. W pierwszej grupie znajdują się zaimki who, whom oraz whose, natomiast w drugiej – which i that. Wybór odpowiedniego zaimka względnego zależy od funkcji, jaką ma pełnić w zdaniu podrzędnym, oraz od tego, czy odnosi się do osoby, czy do rzeczy.
Warto również wspomnieć o zaimkach względnych w funkcji nośnika pytania, takich jak whoever, whomever, whichever czy whatever. Są one używane w celu wyrażenia pytania o nieokreśloną osobę lub rzecz, a także w zdaniach warunkowych, przyczynowych czy celowych. Warto jednak pamiętać, że ich użycie jest nieco bardziej zaawansowane i nie występuje tak często jak podstawowe zaimki względne.
| Zaimek względny | Funkcja | Przykład |
|---|---|---|
| who | odnosi się do osób, pełni funkcję podmiotu | The woman who lives next door is very friendly. |
| whom | odnosi się do osób, pełni funkcję dopełnienia | The man whom I met at the party was very interesting. |
| whose | odnosi się do osób, pełni funkcję dzierżawczą | The girl whose bag is red is my sister. |
| which | odnosi się do rzeczy, pełni funkcję podmiotu lub dopełnienia | The book which is on the table is mine. |
| that | odnosi się zarówno do osób, jak i rzeczy, pełni funkcję podmiotu lub dopełnienia | The movie that we watched yesterday was great. |
Zasady używania zaimków względnych 'who’, 'whom’, 'whose’
Zaimki who, whom oraz whose odnoszą się do osób. Oto zasady ich używania:
Who używamy, gdy zaimkiem względnym pełni funkcję podmiotu w zdaniu względnym. Przykład:
- The woman who lives next door is a doctor. (Kobieta, która mieszka obok, jest lekarzem.)
Whom stosujemy, gdy zaimkiem względnym pełni funkcję dopełnienia (obiektu) w zdaniu względnym. W praktyce jednak często zastępuje się go zaimkiem „who” lub pomija. Przykład:
- The man whom I met at the party was very interesting. (Mężczyzna, którego poznałam na imprezie, był bardzo interesujący.)
Whose służy do wyrażenia przynależności. Przykład:
- The girl whose bag is red is my sister. (Dziewczyna, której torba jest czerwona, jest moją siostrą.)
Zasady używania zaimków względnych 'which’, 'that’
Zaimki which oraz that odnoszą się do rzeczy, zwierząt lub pomysłów. Oto zasady ich używania:
Which używamy, gdy zaimkiem względnym pełni funkcję podmiotu lub dopełnienia w zdaniu względnym. Przykład:
- The book which is on the table is mine. (Książka, która leży na stole, jest moja.)
That może zastępować zaimki „who” oraz „which” i pełnić funkcję podmiotu lub dopełnienia w zdaniu względnym. Przykład:
- The movie that we watched yesterday was great. (Film, który obejrzeliśmy wczoraj, był świetny.)
Warto zwrócić uwagę, że zaimka „that” nie używamy w zdaniach względnych nieograniczających (ang. non-defining relative clauses), które oddzielone są przecinkami od reszty zdania. W takich przypadkach stosujemy „which” lub „who”.
Zaimki względne w zdaniach złożonych – jak je poprawnie używać?
Aby poprawnie używać zaimków względnych w zdaniach złożonych, warto pamiętać o kilku zasadach:
- Wybierz odpowiedni zaimkę względny w zależności od tego, czy odnosi się on do osoby, rzeczy czy zwierzęcia.
- Zwróć uwagę na funkcję gramatyczną zaimka względnego w zdaniu względnym (podmiot, dopełnienie, przynależność).
- Pamiętaj, że zaimka „that” nie używamy w zdaniach względnych nieograniczających.
- Jeśli zaimkę względny można pominąć, a zdanie nadal będzie zrozumiałe, zrób to. Przykład: The book (that) I bought is interesting. (Książka, którą kupiłam, jest interesująca.)
Porównanie użycia zaimków względnych w języku angielskim i polskim
W języku polskim zaimki względne są mniej zróżnicowane niż w angielskim. Najczęściej używamy zaimka „który” (w różnych formach gramatycznych), który może odnosić się zarówno do osób, jak i rzeczy. W języku angielskim natomiast mamy do dyspozycji kilka zaimków względnych, które mają swoje konkretne zastosowania.
Oto porównanie użycia zaimków względnych w języku angielskim i polskim:
| Angielski | Polski |
|---|---|
| who, whom | który, którego, której, których |
| whose | którego, której, których |
| which | który, które, których |
| that | który, które, których |
Warto zwrócić uwagę, że w języku polskim zaimki względne odmieniają się przez przypadki, rodzaje i liczby, podczas gdy w angielskim mają stałe formy.
Zaimki względne w zdaniach złożonych – jak je poprawnie używać?
Zaimki względne są często używane w zdaniach złożonych, które składają się z dwóch lub więcej zdań. Służą one do łączenia tych zdań w sposób płynny i zwięzły. Jednak poprawne użycie zaimków względnych w zdaniach złożonych może być trudne dla Polaków uczących się języka angielskiego.
Pierwszą zasadą, którą należy pamiętać, jest dopasowanie zaimka względnego do rzeczownika, na który się odnosi. Jeśli rzeczownik jest w liczbie pojedynczej, używamy zaimka „who” dla osób i „which” dla rzeczy. Na przykład: „The woman who is sitting next to me is my sister” (Kobieta, która siedzi obok mnie, to moja siostra) lub „The book which is on the table is mine” (Książka, która jest na stole, jest moja).
Jeśli rzeczownik jest w liczbie mnogiej, używamy zaimka „who” dla osób i „which” dla rzeczy. Na przykład: „The people who are waiting in line are my friends” (Ludzie, którzy czekają w kolejce, to moi przyjaciele) lub „The cars which are parked outside are expensive” (Samochody, które są zaparkowane na zewnątrz, są drogie).
Porównanie użycia zaimków względnych w języku angielskim i polskim
Użycie zaimków względnych w języku angielskim i polskim różni się nieco. W języku angielskim zaimki względne są częściej używane i mają bardziej rozbudowaną strukturę niż w języku polskim.
W języku angielskim zaimki względne, takie jak „who”, „which” i „that”, są używane do wprowadzenia zdania względnego, które opisuje lub ogranicza rzeczownik. Na przykład: „The man who is standing over there is my boss” (Mężczyzna, który stoi tam, to mój szef) lub „The book that I am reading is very interesting” (Książka, którą czytam, jest bardzo interesująca).
W języku polskim zaimki względne są mniej powszechne i mają prostszą strukturę. Najczęściej używane zaimki względne to „który”, „która”, „które” i „co”. Na przykład: „Mężczyzna, który stoi tam, to mój szef” lub „Książka, którą czytam, jest bardzo interesująca”.
Warto zauważyć, że w języku polskim zaimki względne mogą być bardziej elastyczne pod względem pozycji w zdaniu, podczas gdy w języku angielskim mają ściśle określone miejsce. Na przykład: „Książka, którą czytam, jest bardzo interesująca” można również powiedzieć „Książka, którą jest bardzo interesująca, czytam”. Jednak w języku angielskim nie można powiedzieć „The book which is very interesting I am reading”.